Галзуу хүний өдрийн тэмдэглэл

Лу синь

ОНОЖ ХЭЛЭХҮЙ

Бага сургуулийн хичээлийн танхимд зохион бичлэгээ давтаж суухдаа багшаасаа онож хэлэх арга зааж өгөхийг гуйлаа гэж би зүүдэллээ.

- Хэцүү л байна даа! гээд багш нүдний шилнийхээ хажуугаар над руу харснаа, - Би чамд нэг юм ярьж өгье хэмээв. - Нэг айл хүүтэй болоод гэр хотлоороо баярласан гэж сүйд. Хүүг нэг сар хүрмэгц нь орсон гарсан зочин гийчдэд тэвэрч авчирч үзүүлэхэд сайхан ерөөл хайрлах гэж эрхгүй бодоцгоох бөлгөө.

- Энэ хүү баян чинээлэг хүн болно гэж нэг нь хэлээд хүндлэл талархлын үг дуулжээ.

- Энэ хүүхэд түшмэл болно гэж нөгөөдөх нь хэлээд баяр талархлын үг сонсжээ.

- Энэ хүү үхэх юм байна гэж гурав дахь нь хэлэхэд бүгдээрээ элбэж өвдтөл нь нүджээ.

Үхнэ гэж хэлсэн нь гарцаагүй үнэн, баяжина гэдэг нь шал худал ч байж болох шүү дээ. Гэтэл худал үг хэлсэн нь ачлалын үг дуулж, гарцаагүй үнэнийг хэлсэн нь зодуулдаг байж. Чи бол юу гэж хэлэх байсан бэ?..

- Би хүнд худлаа хэлэх ч, зодуулах ч дургүй. Тэгэхээр, багш аа, би юу гэвэл зохих вэ?

- Тэгвэл чи “Аяа, энэ хүүхдийг ээ! Харав уу! Юутай... Аяа яа. Ха, ха, хэ хэ” гэж л хэлэхгүй юу!